از ما چه دیده ای که بریدی زما بگو

بیهوده صحبتی که شنیدی زما بگو

مارا بتی برای خودت خواستی نشد

بیگاتگی ز خویش که دیدی زما بگو

بودی مرید مرشد مخلوق ذهن خود

او را نیافتی که رمیدی زما بگو

زآن آمدی که هستی خود بیشتر کنی

کالای نیستی نخریدی زما بگو

پنداشتی که ما و منت بیشتر شود

دیدی که نیست هیچ امیدی ز ما بگو

نفست بهانه کرد که برو شیخ راه باش

بر مدعای او نرسیدی ز ما بگو

مرغ دلت چو در هوس آب و دانه بود

از بام نور بخش پریدی ز ما بگو